كسي غنچه نهان شده در برگ رانچيد      

از بي حجابي است اگر عمر گل كم است

صدها فرشته بر آن دست بوسه مي زنند           كز كار خلق يك گره بسته وا كنند

داني كه چرا خدا به تو داده دودست          من معتقدم كاندر آن سري هست 

يك دست به كار خويشتن پردازي              با دست دگر ز ديگران گيري دست

سخن بسيار داري اندكي كن             يكي را صد مكن صد را يكي كن

كم گوي و گزيده گوي چون در          تا ز اند ك تو جهان شود پر

تا مرد سخن نگفته باشد                    عيب و هنرش نهفته باشد

- من نه آنم كه دو صد مصرع رنگين گويم     من چو فرهاد يكي گويم و شيرين گويم

دوست دارم كه دوست عيب مرا همچون آئينه رو به رو گويد

نه چنان شانه با هزار زبان پشت سر رفته مو به مو گويد

چو دائم تا ابد هستي خليفه               ز لطف توست عالم پر لطيفه

آسمان بار امانت نتواست كشيد           قرعه فال به نام من ديوانه زدند

من ملك بودم و فردوس برين جايم بود     آدم آورد در اين دير خراباتم كرد

گر بر سرنفس خود اميري مردي          ور بر دگري خرده نگيري مردي

مردي نبود فتاده را پاي زدن                گر دست فتاده اي بگيري مردي